Ehliyetimi Alırken Yaşadıklarım

Merhaba, bloğuma hoş geldiniz 🙂

Bugün sizlere ne zamandır yazmak istediğim fakat hatırladıkça gerginleştiğim süreçten bahsedeceğim. Ehliyet serüvenim yaklaşık 6 ay sürdü. Söylerken bile 6 aydır kendime eziyet etmişim gözüyle bakıyorum çünkü inanılmaz zordu benim için… Aileden sadece abimin ehliyeti ve arabası var. Babam önceden kaza atlattığı için arabamız yok haliyle… Abimde evli olduğu için çekirdek ailede de araba ve ehliyet yok demek daha doğru olacak 😀 Hâl böyle olunca ve hayatımda hiç direksiyon başına oturmadığım için yapamayacağım, nasıl trafiğe çıkacağım, bir yere çarparsam vs. gibi bin türlü soru oluşuyordu kafamda… Annemin emri ile (abartmıyorum korkumdan sürekli erteliyordum, annem daha fazla dayanamadı –iyi ki dayanamamış :D-)  20017 Mayıs başında ben Ankara dikimevinde Yaldız Sürücü Kursuna kayıt oldum. O dönemde nasıl stresliyim bir taraftan okulda sunum, ödev vs var bir taraftan da psikolojik baskım sonucunda mücadele ettiğim ishal sorunum var. Tek avuntum okul tatil olunca trafiğe çıkacağım, daha çok var düşüncesiydi… Bu süreçte ders saatlerimi erkenden aldım ki öğleden sonra rahatça gideyim zira sabahları sağlık problemim zirvede oluyor ve midem bulanıyor.

Ramazan Bayramı sonrasında teori sınavım vardı ve ben direksiyon dersi almaya başlamıştım. İlk direksiyon dersinde abartısız söylüyorum kaç kere stop ettirdim arabayı, kaç kere şeritten çıktım hatırlamıyorum. 😀 Mehmet hocam o kadar sabırlıydı ki sağ olsun korkumu atlatmama ve teknik kısımları iyi bir şekilde öğrenmeme yardım etti. Ben ilk başta bayağı direttim “yok trafiğe çıkamam, süremem.” Diye fakat iki kursiyer derse gittiğimiz için İncek’te araba kullanmaya başladım. Trafiğin daha az ve uygulama-sınav alanıydı orası… İlk önce araba çalıştırma, durma kalkma, araç içi teknik kısmı, araba bagaj ve kaporta teknik bilgi kısmını öğrendim. Sonrasında L çizme, iki araba arası park, trafikte araç kontrolü, yokuşta dur kalk, ani fren vs. bunları hallettim zamanla… En zorlandığım başta şerit kontrolüydü sonrasında park etme problemim vardı ki ölçüm alamıyordum.  5 kere park etsem 3’ünü yapamıyorum tabii bu süreçte 4 saatlik derslere çıkıyorum. Sürekli pratik yapıyoruz, sıcaklar 40’ın üzerinde… Konsantre olamıyorum bir müddet sonra… Teori sınavını gayet iyi bir şekilde geçtim sonra geldi direksiyon sınavı… Öğleden sonra sevdiceğimle gittik sınav alanına… Sınavda İncek’te yapılıyor. Tam sınav saatinden 15 dakika öncesinde başlangıç noktasındaydık. Tabii sınavdan önce youtube’da MEB’in direksiyon sınavı videosu var ya onu hatmettim. Hangi kurallar kırmızı hangisi sarı, teknik bilgi kontrolü vs. hepsini tekrar ediyorum. Sınav başladı neyse benim karnım ağrıyor, trafiğe çıkamayacağım diyorum ama istemsiz ne denirse yapıyorum. Nefes bile almıyorum, sesim soluğum çıkmıyor, şerit değiştir diyorlar şerit değiştiriyorum, öl deseler ölürdüm o heyecandan herhalde 😀 Direksiyon sınavı 35 dakika bu arada ve ben en son iki araç arası park edip yaklaşık 5-10 dakika sonra sınavı bitireceğim. Kavşaktan döndüm Allah’ım sınav bitecek yaşasın modundayım, kendime bir güven geldi. İki duba arası park et dediler, ölçüm alıyorum ama içimden hatim indiriyorum doğru olsun Rabbim diye 😀 Aracı park ettim tam çıkacağım sırada dubaya çarptım ve sınavım sonlandı. GEÇEMEDİM- 5 DAKİKA SONRA BİTİYORDU. Ben şoktayım ağladım ağlayacağım, kendimi sıkıyorum. Bana gayet iyiydin fakat son hamlede aşırı heyecan yaptın, az kalmıştı sınavının bitmesine falan diyorlar ama teselli olmuyorum. Tek istediğim arabadan inip ağlamak. Onların yanında ağlamadım ama kendime aferin 😀 Sonra sevdiceğimin yanına gittim ama nasıl ağlıyorum. Eve gelene kadar sonra evde yatana kadar ağladım. Sonrasında kendime söz verdim alacaktım ben bu ehliyeti, güzel bir tatil yaptım geldim. Tatilden döndükten sonra MEB’in 2 saatlik zorunlu dersi vardı onunla birlikte toplam 8 saatlik ders aldım 2. Sınav için ve bu dersler ücretli… Cüzdanım boşalıyor anlayacağınız… Ama bu dersler sonucu epey kendime güvenim geldi, hızı aşıyorum bazen, güzergahları, neler yapacağımı ezberledim. Bazen hoca oturduğum semte gidecek oluyordu ben getiriyorum araçla, dedim oldu alacağım artık ehliyetimi… Sınavdan önce yine hata yaparak o lanet videoyu izledim, lanet diyorum inanılmaz heyecan yaptırıyor meret 😀

Dua edin bana dedim sınava girmeden önce instagramdan ve anında Kübra abla mesaj attı. Siyah Beyaz Bir Hayat Bu sahibesi, canım ablamdır kendisi 🙂 Noldu dedi anlattım durumu, sen buna mı canını sıkıyorsun sınavda arabayı ağaca çarpmıştım dedi. Konuştuk, biraz rahatladım ve bu sefer de geçemezsem ben de mi arabayı çarpsam falan diye kuruyorum. 😀 Sabah sınava gittik sevdiceğimle… Komisyon üyesi ilk günkü gibi değil tabii araca bindim teknik kısımları saydım. Artık trafiğe çıkacağım ilk sınava göre biraz daha iyiyim. Aracı stop ettirmeden, şeridimden çıkmadan seyretmeye başladım. Aniden dur dedi komisyon başkanı, durdum. Komut bekliyorken sınav bitti dedi. Nasıl dedim, daha 5 DAKİKA BİLE OLMADI. Sinyal vermedin dedi. Beynim yanıyor, işlemiyor  beynim hiçbir komutu, inemiyorum arabadan… Kendime geldim bu sefer ağlamaktan ziyade nefretim var. Kapıyı çarpıp indim. Çağrı’da bu süreçte beni izliyordu ve indiğimi görünce şok oldu. Çağrı’yı sakinleştirmekten kendim üzülemedim. 😀 Artık ders falan almayacağım gireceğim dedim. 2 saatlik zorunlu eğitimi aldım sınavdan  bir gün önce… Geldik 3. Sınava yine gerginim olacak mı olmayacak mı bir sürü düşünce geçiyor aklımdan… Beklediğimden güzel ve hepsini başarılı bir şekilde yaptım. Sınav başlangıç yerine siz getiriyorsanız arabayı geçiyorsunuz zaten; getirdim ve yokuşu çıkarken içimdeki Meryem dans ediyor. 😀 Arabadan indim geçmiş olsun dediler, teşekkür ettim ilk defa gülümsedim sınav sonucunda ve kapıyı nazikçe kapattım. 😀 Çağrı noldu, nasıl geçti dedi. Anlattım o da gelirken yüzün tebeşir gibiydi anlamadım ifadenden dedi. Haklıydı son ana kadar yine kalır mıyım diye şüphe ediyordum. Sürekli duygularım iniş çıkış halindeydi, neyseki bitti şükürler olsun. Ehliyetimi sırf şu fotoğrafı yapmak için çok istedim. Fırat’ın deyimi ile en birinci benim 😀 Tipimi görmezden gelin zira sınavdan hemen sonra çekildi hehe 😀

Sınavı atlatır atlatmaz, evraklarımı hazırladım. Emniyet Genel Müdürlüğünden randevu aldım, harcımı yatırdım, verilen günde Emniyet’e gittik sevdiceğimle ve artık ehliyetimi almıştım. 10.10.2017’de ehliyetimi elime aldım. 6 aydır uğraşmıştım, duygusal anlamda çok yıprandım. Ehliyet alırken toplamda 5 sınav hakkı vardı. Son dönemde 8’e çıktı diye biliyorum. İlk 4 hakkınız var sonrasında tekrar baştaki ders saati gibi eğitim alıyorsunuz tekrar 4 sınava daha girebiliyorsunuz.

Kendime güvenimi sorguladım, sağlığımı kaybedecek hale getirdi bu sınav süreci ama başardım her şeye rağmen…Bu dönemde ailemin ve Çağrı’nın desteği çok iyi geliyordu. Her konuda bana güvenerek ve sağlığıma kavuşmama yardım ederek tekrar güzel günlere dönmem için çabaladılar. Böyle zor dönemlerde destek görmek, yanınızda birilerinin olması en büyük şükür sebebi… Buraya kadar okuduysanız gözlerinize sağlık gerçekten çok teşekkür ederim. Darısı tüm isteyenlere inşallah:)) Bu arada manuel vites ehliyet aldım. 🙂

                Bloğumu beğendiyseniz abone olabilir; instagram, facebook, pinterest, Google plus ile takip ederek yeni yazılarımdan haberdar olabilirsiniz. Hoşçakalııın 🙂

Bunları da beğenebilirsiniz

10 yorum

  1. Deneyimini paylaşman çok iyi olmuş çünkü bende hiç araba kullanmadım daha önce. Babam daha önce trafik kazası yaptığı için ehliyeti yoktu, annem biliyordu fakat bana hiç öğretmedi sonra zaten hiç arabamız olmadı. Benim de yaşım geldi almam gerekiyor fakat alıp napıcam zaten arabamız yok ki diyorum bir yandan. Bir yandan da hiç deneyimim yok korkuyorum. Fakat Gene de ehliyetimin olmasını istiyorum. Yazın düşünüyorum bende bakalım. Baya trajik olmuş senin için ama sonu mutlu bittiği için çok mutluyum o yüzden senin adına. Umarım bende alabilirim 😉

    1. Ben de çok tereddüt ederek aldım ki zaten annemin baskısıyla gittim diyebilirim. Ama sonrasında insana cesaret geliyor, bir de sürebildiğini gördükçe keyif almaya başlıyorsun. Buna rağmen hakettiğin ehliyeti sırf basmakalıp kurallar yüzünden alamamak üzüyor insanı… Kendine olan güveni kaybettiriyor, sağlığını kaybetmene neden oluyor ne yazık ki… Ehliyetin olması çok önemli kuzum araba olsun ya da olmasın. Ne zaman nerede araba sürmek zorunda kalacağın belli olmaz. Umarım sen de en kısa sürede alırsın tatlım 🙂

  2. Ben de ikinci sınavda almıştım ehliyetimi gerçi çok araba kullandıgim söylenemez ama bulunması iyi.
    Hayırlı olsun ehliyetin

    1. Çok teşekkür ederim ablacığım, bence olmalı çünkü insanın ne zaman nerede ihityacı olacağı belli olmuyor.

  3. Canım hayırlı olsun. Oldukça sıkıcı bir süreç olmuş ama sonu güzel olmuş şükür, sevgiler…

Bir cevap yazın

E-posta hesabınız yayımlanmayacak. Gerekli alanlar * ile işaretlenmişlerdir